Yeniden!

Bloguma tekrar başlama kararı aldım! Aslında hiç bırakmak gibi bir niyetim yoktu ama...! Her seferinde yazıcam yazıcam hep bişiler çıkıyo beni engelliyo. Bari Emir'i uyutup gece yaziyim diyorum ama eve geldiğimde pert oluyorum! Bırakın bilgisayarı tv'yi açtığım yok!

Bugün küçük bir çekim yaptık oğlımla :)

Yaz sezonu bizde yoğun geçiyor. Tabi eş dost aile Türkiye'ye gelince bizim günlük hayat tamamen alt üst oluyo (hoşuma da gitmiyo değil :P) . Bu durumda düzen oturtmak çok zor. Her gün dışardaydım. Bebekli anneler beni anlar, bebekle çıkmak o kadar yorucu ki! Bu yuzden de pek zaman ayıramadım buraya. Bazı insanlar (!) abartıyosun biz hiç çocuk büyütmedik sanki, iyi ki bir oğlun var, bir çocukla başa çıkamıyosun, görmemişin oğlu olmuş.. vs gibi soylemlerde bulunsalarda kusura bakmasınlar EVET ÇOCUKLU HAYAT ZOR! Ama ben bu durumdan gayet memnunum. Evet bebeğime düşkünüm bütün anneler gibi, evet kendime fazla zaman ayıramıyorum, evet ev işlerim çoğu zaman kalıyor, evet evet evet.  Eeee? Ne gerek var görmemişin bir çocuğu olmuş demeye? Bi kere sanane kardeşim bebek benim bebeğim, zorluk benim zorluğum, hayat benim hayatım?!

Seni gördükleri anda hemen bir negatif cümle yapıştırmaları yok mu, insani delirtiyolar. "Siz bu çocuğu zayıflatmışsınız" Pardon da her ay tartıyomusun oğlumu? Nerden biliyosun? Bu çocuğun boyu hiç mi büyümeyecek?
Hala yürümüyor mu? Benimkiler falan ayda yürüdüler. Hayır da yürümüş yürümemiş ne değişecek hayatında?
Kendi başına uyumuyor mu? Yok uyuyor da ben istemiyorum, kendime eziyet etmeyi seviyorum.
Sen bu çocuğu hasta edeceksin. HIII??  Evladını annesinden daha fazla kim düşünebilir ki?
Bırak çocuğunu birisine niye hic bırakmıyosun yemezler. Tabi bırakacak o kadar insan var ki ama ben bırakmıyorum, kuaföre bile giderken yanımdan ayrılmasın istiyorum, evet deliyım. Töbeeee...!
Ha bide senin kilonla çok alakalı olan insanlardan hiç bahsetmiyorum..
Ne kadar gereksiz laflar gereksiz yorumlar... Cidden anlamakta zorluk çekiyorum. NE GEREK VAR?? 
Ben insanları hep doğru yönde motive ederken, olumsuzlukları bi şekilde görmezden gelirken, hep bir altan alma, güler yüz, sabır gösterirken neden insan ilişkilerinden hiç anlamazlar? Ya da ben mi farklı görüyorum artık? Her olumsuz söz batıyor artık..
Yapmayın etmeyin insanları hayattan soğutmayın!

HERNEYSE! Bu da bir parantezdi.Biraz içimi döktüm galiba :)
Hormonlar gereği bi zaman çok üzülüyordum, ama geçti geçti..
Diyeceğim şu ki anneler, üzülmeyin, takmayın. Her kafadan bir ses çıkıyo önemsemeyin.
Bir anne nasıl davranacağını herkesten daha iyi bilir, Rabbim her anneye o hisleri veriyor çok şükür...


Sevgilerrr...