Canım oğlum
Yoğun duygular içerisindeyim...
Seni o kadar iyi yetiştirmek istiyorum ki, bütün anneler gibi. sevgiyle büyü istiyorum, terbiyeli ahlaklı iyi bir insan ol diye. Bunlar olurken, Allah'ın razı olduğu bir kul ol istiyorum. Ama bunun ne kadar zor olduğunu tahmin edemezdim annecim. Güçlü olmaya çalışıyorum ama ne yazık ki hayatımın gerçekleri beni yoruyor oğlum. Yanlız olmak beni yoruyor oğlum. Eminim ki bu mesafeler olmasa daha iyi bir anne olurdum. Ben ki aileme bu kadar düşkündüm, bu mesafe beni yoruyor oğlum. Her seferinde gücü sende buluyorum dayanmanın. Ama yeter ki baban iki üç gün olmasın, işte o gerçekler yüzüme tokat gibi vuruyor. Gideceğin tek bir yer yok. İşte bu koyuyor oğlum. Hem çok arkadaş var hem hiç arkadaş yok. 2 senedir normal bir hayata bir türlü başlayamamak beni yoruyor. Hep ikilemde olmak, burdayken orayı düşünmek, ordayken burayı...
Halbuki her seferinde çok iyi kararlar, yeni başlangıçlar yapıyordum. Artık oldu galiba artık geçtim bu evreyi, derken hep bir darbe alıyorum. Yorgunluktan zor dururken ayakta anannene kızıyorum, anne neden neden burda değilsin bütün ananneler gibi. Neden yetişmiyorsun ben bittiğimde. Babaannene kızıyorum neden hayatta değilsin diye. Halbuki sen hayatta olsaydın ne kadar çok şey değişirdi diyorum. Ananne dede hasretı çekse bile en azından onun büyüdüğüne her gün şahit olan bir babannesi olsaydı ne olurdu ki? Ama ne anannesi nede babannesini istediği her an görebilecek. "Hadi bu akşam dedeme gidelim anne lütfenn" "anannemle uyucam bu akşam" diyemicek. Ne bir teyzesi ne bir dayısı ne bir amcası halası.. Ama ne suçları vardı ki onların?! Bu hayatı sen seçtin desene oğlum.
Diyeceksin ki, anne bu kadar abartma sık sık geliyorlar. Hayır oğlum. Sık sık gelmek ve günlük hayatı yaşamak arasında dağlar kadar fark var. Bu düzenimin olmasını hep engelledi engelliyor..
Her neyse konu bu değildi nereden geldik buraya ki YİNE :)
Bu kadar duygusal bir anımda alırsam bilgisayarı elime olacağı bu!
Neticede, baban yokken dedim ki hadi o zaman fırsat bu fırsat uyku düzenini oturtmaya çalışıyım. Demez olaydım.. Mahvoldum. Sen ağlarken ben ağladım. Sen daha küçücükken doktorumuzun önerdiği 1-1 5-5 10-10 tekniğini uygulamaya aylar önce başlamış fakat hiç birinde başarılı olamamıştım. (1 dakika bırakıyosun aglarsa tekrar girip sakinleştirip tekrar çıkıyorsun sonra yine 1dk, sonra 5-5 vs vs) En son denediğimde ağlamaktan çok fena kustun ve lanet olsun bir daha böyle eziyet çektirmicem oğluma dedim..
Ama gel gör ki o kadar kolay değilmiş işte.. Alev hocamıza gerçekten kalbimle sonsuz güveniyorum. O diyosa bir nedeni vardır misali.. Beni çok kez uyardı. Bak duygusal anlamda çok zorlar seni böyle yaparsan diye. Hem seni hem bebeğini hem ilişkini etkiler demişti. Bebeğin bir düzeni olması senin de düzenin olması demek neticede. Bu son zamanlarda ne demek istediğini daha iyi anlar oldum. Çunku bir senenin yorgunluğu var. Bir senede bir kere sinemaya gidebildik. Bir kere de yemeğe. Ama ne şartlar altında.. Koşa koşa git koşa koşa dön, aklın hep onda olsun, ha aradılar ha arayacaklar.. Neden? Çünkü Emir bensiz uyumuyor, memesiz uyumuyor, annesiz uyumuyor hatta annesiz durmuyor. Hadi dedim olsun ben oğlumu böyle büyütücem ağlatmicam istediği gibi annesine sarılsın öpsün koklasın uyusun. Ama herşeyin bir oluru var. Bu son dişlere kadar iyi kötü idare ediyordum sonuçta. Ama bu dişler bizi çok zorladı. Memeye dolasıylada bana düşkünlüğü gittikçe arttı. Napsın çocuk haklı, benden başka düşkün olacağı kimse yok (Fransadayken daha uyumlu bir bebekti, daha sakin daha sorunsuzdu).
Bazen saatlerce memede kalmak istiyor. İsyan edesim var o zamanlarda. Saklanmak istiyorum, o anda yok olayım... Ama ya sabır çekıp devam ediyordum emzirmeye. Ama yoruldum artık. İstiyorum ki emzirmekten kesmeden bir çare bulalım.. Beni bu kadar zorlamasın istiyorum. Geceler 10 kere uyanmasın.. O mutlu uyusun mutlu uyansın bende istiyorum çok şey mi istiyorum? :)
Netice de bugün uygulamaya geçtim yine.
Oğle uykusunda başladım. 1 saat süren direnişten sonra daha fazla dayanamayıp bayıldı. Çok vicdan yapmama rağmen motive oldum akşam da yaparsak yarına daha rahat olur diye düsünüyordum. Akşam olduğunda, banyodan sonra oyun oynadık yatakta, masal okudum, emzirdim ve anlattım tekrar oğle gibi. Oğlum artık sen tek başına uyuyabilirsin, anne baba gibi, kuşlar gibi. Anne yan odada olacak o da uyuyacak çunku uykusu geldi falanda filan. Tabi ki işe yaramadı ve yatağına koyar koymaz çok ağladı. Sakinleştirici bir müzik açıp çıktım odadan. Nafile.. Nasıl ağlıyo anlatamam. Neyse 1-1 yaptım yok. 5-5 yine yok.. 10 dakikaya a kadar bekleme gücüm yoktu. O ağladığında ben ağladım :( içini çeke çeke nasıl bir ağlamaydı o.. Anne yüreği dayanamiyor.. Her girdiğimde odaya bana deli gibi sarılıp içini çeke çeke rahatlıyordu. Çıktığımda yine kopsun kıyamet.. Netice de olmadı. 1saat savaştan sonra, aldım kucağıma sımsıkı sardım kokunu içime çektim ve bayıldı... Emmeden :) Sonuçta başarısız sayılmıyorum heralde dimi :)
Neyse vazgeçmedim ama.. Yavaş yavaş başarıcaz inşallah. Alev hoca en fazla 8 gün sonra mutlaka ama mutalaka alışır diyor. Bunu Erkam varken yapmak daha mantıklı olacak. O olmadığında yapmış olmak beni sakinleştirecek kimse olmaması demek.. Oturup ağladım o uyuduğunda..
Pazartesi kontrolumuz var, tekrar altın değerinde ki tavsiyelerini alıp uygulamaya çalısıcam. Sizinlede paylaşırım.
Sonuç olarak Alev hocamı dinleseydim en başında bunlar olmazdı, bu yüzden beni okuyan hamileler ya da yeni doğum yapanlar benim yaptığım hataları yapmasalar.. Dikkate alsalar keşke diye düşünüyorum..
Canım oğlum benim, büyüdüğünde bunları okursan eğer, sanma ki gocumdum bunları yaşarken, sanma ki bir kere pişman oldum seni doğurduğuma. ASLA! Bunlar isyan değil..Allah daha büyük dert vermesin! Sadece bir bebek bir çocuk bir birey yetiştirmenin zorluğundan bahsettim. Ben seninle geçen her anıma şükrediyorum. Rabbim bana seni nasıp etti diye o kadar mutlu ve şanslıyım ki.. Allah'ım isteyen herkese nasip etsin..
Anne olmak dünyanın EN zor mesleği ama bir o kadar da EN büyüleyici ve EN kutsal mesleği.
NOT: YENGEÇ BURCU OLMAK AŞIRI AŞIRI DUYGUSAL OLMAK DEMEK...
Sevgiler..
Yoğun duygular içerisindeyim...
Seni o kadar iyi yetiştirmek istiyorum ki, bütün anneler gibi. sevgiyle büyü istiyorum, terbiyeli ahlaklı iyi bir insan ol diye. Bunlar olurken, Allah'ın razı olduğu bir kul ol istiyorum. Ama bunun ne kadar zor olduğunu tahmin edemezdim annecim. Güçlü olmaya çalışıyorum ama ne yazık ki hayatımın gerçekleri beni yoruyor oğlum. Yanlız olmak beni yoruyor oğlum. Eminim ki bu mesafeler olmasa daha iyi bir anne olurdum. Ben ki aileme bu kadar düşkündüm, bu mesafe beni yoruyor oğlum. Her seferinde gücü sende buluyorum dayanmanın. Ama yeter ki baban iki üç gün olmasın, işte o gerçekler yüzüme tokat gibi vuruyor. Gideceğin tek bir yer yok. İşte bu koyuyor oğlum. Hem çok arkadaş var hem hiç arkadaş yok. 2 senedir normal bir hayata bir türlü başlayamamak beni yoruyor. Hep ikilemde olmak, burdayken orayı düşünmek, ordayken burayı...
Halbuki her seferinde çok iyi kararlar, yeni başlangıçlar yapıyordum. Artık oldu galiba artık geçtim bu evreyi, derken hep bir darbe alıyorum. Yorgunluktan zor dururken ayakta anannene kızıyorum, anne neden neden burda değilsin bütün ananneler gibi. Neden yetişmiyorsun ben bittiğimde. Babaannene kızıyorum neden hayatta değilsin diye. Halbuki sen hayatta olsaydın ne kadar çok şey değişirdi diyorum. Ananne dede hasretı çekse bile en azından onun büyüdüğüne her gün şahit olan bir babannesi olsaydı ne olurdu ki? Ama ne anannesi nede babannesini istediği her an görebilecek. "Hadi bu akşam dedeme gidelim anne lütfenn" "anannemle uyucam bu akşam" diyemicek. Ne bir teyzesi ne bir dayısı ne bir amcası halası.. Ama ne suçları vardı ki onların?! Bu hayatı sen seçtin desene oğlum.
Diyeceksin ki, anne bu kadar abartma sık sık geliyorlar. Hayır oğlum. Sık sık gelmek ve günlük hayatı yaşamak arasında dağlar kadar fark var. Bu düzenimin olmasını hep engelledi engelliyor..
Her neyse konu bu değildi nereden geldik buraya ki YİNE :)
Bu kadar duygusal bir anımda alırsam bilgisayarı elime olacağı bu!
Neticede, baban yokken dedim ki hadi o zaman fırsat bu fırsat uyku düzenini oturtmaya çalışıyım. Demez olaydım.. Mahvoldum. Sen ağlarken ben ağladım. Sen daha küçücükken doktorumuzun önerdiği 1-1 5-5 10-10 tekniğini uygulamaya aylar önce başlamış fakat hiç birinde başarılı olamamıştım. (1 dakika bırakıyosun aglarsa tekrar girip sakinleştirip tekrar çıkıyorsun sonra yine 1dk, sonra 5-5 vs vs) En son denediğimde ağlamaktan çok fena kustun ve lanet olsun bir daha böyle eziyet çektirmicem oğluma dedim..
Ama gel gör ki o kadar kolay değilmiş işte.. Alev hocamıza gerçekten kalbimle sonsuz güveniyorum. O diyosa bir nedeni vardır misali.. Beni çok kez uyardı. Bak duygusal anlamda çok zorlar seni böyle yaparsan diye. Hem seni hem bebeğini hem ilişkini etkiler demişti. Bebeğin bir düzeni olması senin de düzenin olması demek neticede. Bu son zamanlarda ne demek istediğini daha iyi anlar oldum. Çunku bir senenin yorgunluğu var. Bir senede bir kere sinemaya gidebildik. Bir kere de yemeğe. Ama ne şartlar altında.. Koşa koşa git koşa koşa dön, aklın hep onda olsun, ha aradılar ha arayacaklar.. Neden? Çünkü Emir bensiz uyumuyor, memesiz uyumuyor, annesiz uyumuyor hatta annesiz durmuyor. Hadi dedim olsun ben oğlumu böyle büyütücem ağlatmicam istediği gibi annesine sarılsın öpsün koklasın uyusun. Ama herşeyin bir oluru var. Bu son dişlere kadar iyi kötü idare ediyordum sonuçta. Ama bu dişler bizi çok zorladı. Memeye dolasıylada bana düşkünlüğü gittikçe arttı. Napsın çocuk haklı, benden başka düşkün olacağı kimse yok (Fransadayken daha uyumlu bir bebekti, daha sakin daha sorunsuzdu).
Bazen saatlerce memede kalmak istiyor. İsyan edesim var o zamanlarda. Saklanmak istiyorum, o anda yok olayım... Ama ya sabır çekıp devam ediyordum emzirmeye. Ama yoruldum artık. İstiyorum ki emzirmekten kesmeden bir çare bulalım.. Beni bu kadar zorlamasın istiyorum. Geceler 10 kere uyanmasın.. O mutlu uyusun mutlu uyansın bende istiyorum çok şey mi istiyorum? :)
Netice de bugün uygulamaya geçtim yine.
Oğle uykusunda başladım. 1 saat süren direnişten sonra daha fazla dayanamayıp bayıldı. Çok vicdan yapmama rağmen motive oldum akşam da yaparsak yarına daha rahat olur diye düsünüyordum. Akşam olduğunda, banyodan sonra oyun oynadık yatakta, masal okudum, emzirdim ve anlattım tekrar oğle gibi. Oğlum artık sen tek başına uyuyabilirsin, anne baba gibi, kuşlar gibi. Anne yan odada olacak o da uyuyacak çunku uykusu geldi falanda filan. Tabi ki işe yaramadı ve yatağına koyar koymaz çok ağladı. Sakinleştirici bir müzik açıp çıktım odadan. Nafile.. Nasıl ağlıyo anlatamam. Neyse 1-1 yaptım yok. 5-5 yine yok.. 10 dakikaya a kadar bekleme gücüm yoktu. O ağladığında ben ağladım :( içini çeke çeke nasıl bir ağlamaydı o.. Anne yüreği dayanamiyor.. Her girdiğimde odaya bana deli gibi sarılıp içini çeke çeke rahatlıyordu. Çıktığımda yine kopsun kıyamet.. Netice de olmadı. 1saat savaştan sonra, aldım kucağıma sımsıkı sardım kokunu içime çektim ve bayıldı... Emmeden :) Sonuçta başarısız sayılmıyorum heralde dimi :)
Neyse vazgeçmedim ama.. Yavaş yavaş başarıcaz inşallah. Alev hoca en fazla 8 gün sonra mutlaka ama mutalaka alışır diyor. Bunu Erkam varken yapmak daha mantıklı olacak. O olmadığında yapmış olmak beni sakinleştirecek kimse olmaması demek.. Oturup ağladım o uyuduğunda..
Pazartesi kontrolumuz var, tekrar altın değerinde ki tavsiyelerini alıp uygulamaya çalısıcam. Sizinlede paylaşırım.
Sonuç olarak Alev hocamı dinleseydim en başında bunlar olmazdı, bu yüzden beni okuyan hamileler ya da yeni doğum yapanlar benim yaptığım hataları yapmasalar.. Dikkate alsalar keşke diye düşünüyorum..
Canım oğlum benim, büyüdüğünde bunları okursan eğer, sanma ki gocumdum bunları yaşarken, sanma ki bir kere pişman oldum seni doğurduğuma. ASLA! Bunlar isyan değil..Allah daha büyük dert vermesin! Sadece bir bebek bir çocuk bir birey yetiştirmenin zorluğundan bahsettim. Ben seninle geçen her anıma şükrediyorum. Rabbim bana seni nasıp etti diye o kadar mutlu ve şanslıyım ki.. Allah'ım isteyen herkese nasip etsin..
Anne olmak dünyanın EN zor mesleği ama bir o kadar da EN büyüleyici ve EN kutsal mesleği.
NOT: YENGEÇ BURCU OLMAK AŞIRI AŞIRI DUYGUSAL OLMAK DEMEK...
Sevgiler..
Merhaba saliha sana upuzun bi yorum yazmistim kac kere gondermeyi denedim ama sorun var galiba hic iletilmedi. Sana tek kelime ile duygularima tercuman olmussun diyorum. Allah yardimcimiz olsun . Hollandadan sevgiler ayfer
YanıtlaSil